کد مطلب:122473 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:347

امام حسن مجتبی از نظر صولت و سطوت و هیبت
حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام دارای یك صولت و سطوت و هیبت و وقاری بود كه كمتر كسی می توانست در صورت حضرتش نگاه كند سطوت و عظمت او هر بیننده را مرعوب و مجذوب می ساخت هر چشمی كه صولت و جبروت او را می دید از خود بی خود شده، مفتون او گردیده دل از او نمی كند.

(فكان علیه سیماء الانبیاء و بهاء الملوك) صورتش چون انبیاء نورانی و سطوت و صولتش چون سلاطین و ملوك می نمود هر مرد و زن را حسن جمال و جلال آن مظهر كل الحسن و البهاء و الجمال محو دیدار و جذب هیبت و وقار آن بزرگوار میكرد.



(ابروی طاقش هر كس كه دیدی

حسن آفرین را كرد آفرینی)





[ صفحه 238]





با خردمندی و خوبی پارسا و نیك خوست

صورتی هرگز ندیدم كاین همه معنی در اوست



گر خیال یار اندیشند باری چون تو یار

ور هوای دوستی ورزند باری چون تو دوست



تا بخود باز آیم آنگه وصف دیدارش كنم

از كه می پرسی در این میدان كه سرگردان چو گوست



عیب پیراهن دریدن می كنندم دوستان

بی وفا یارم كه پیراهن همی درم نه پوست



خاك سبزا درنگ و باد گلفشان و آب خوش

ابر مروارید باران و هوای مشكبو است



تیر باران بر سر و عارف گرفتار نظر

مدعی در گفتگو و عاشق اندر جستجو است



چشم اگر با دوست داری گوش با دشمن مكن

عاشقی و نیك نامی سعدیا سنگ و سبو است